***حرف دل***
هوا بس ناجوانمردانه دلگیر است و من بر آن شدم که در این غروب دلگیر
با مساعدت قلم وتکه کاغذی که در دست دارم پرسه ای در دنیای تنهایی خویش زنم و بدین سان میخواهم بنویسم اما نگارش
برایم بسی سخت است.و از ان سخت تر باور حقایقی ست که باید به درازای یک جاده
"تولد تا مرگ "با آنان پنجه در پنجه کنم.
اما با هر مغولهای که هست بازهم قلم را به یاری حرفهای خویش میطلبم
وبا رقص آنبر سپیدیهای کاغذ چندسطری را برای تسکین لحظه های دلتنگی خودخواهم نوشت
وآن را تقدیم خواهم کردبه ساکنان وادی دل.
تقدیم به همه کسانی که از زندگی جز کوله باری آرزو چیزی ره توشه سفر
ندارند.
تقدیم به همه کسانی که در بیغوله زندگی اسیر بازیچه های سرنوشتند.
تقدیم به همه کسانی که قلبهایشان در گذر از جاده های ناهموار زندگی ناخواسته
شکشته است.
تقدیم به همه کسانی که از زندگی جز رنج چیزی ندیده اند،اما دلهایی پاک
وضمیری بی آلایش دارند.
تقدیم به کسانی که پرواز را میفهمند ولی دنیای بی رحم بال پروازشان
را شکسته وقدرت پرواز و فریاد را از آنها گرفته است.
تقدیم به همه کسانی که اکنون همچو من گوشه ای را با خود خلوت کرده اند
و حرفهای دلشان را بر تن سفید کاغذ می نویسند.
باشد کهدر روزگاران نامده دیدگانی بسیار نظاره گر حرفهای تنهایی این
حقیر باشند.وخلاصه این قلب شکسته خویش را،این یادگار تازیانه های روزگار را تقدیم میدارم به تمامی سوته دلان دنیای بیرحم.....
((ت.ع.علی بیات))
این
نوشته برگرفته از کتاب سوته دلان نوشته سید عباس میر حسینی
[ بازدید : 116 ] [ امتیاز : 4 ] [ نظر شما :
]